Gusła a PW

[k.]

W sumie uważam że obie płyty są świetne i mogłabym ich słuchać na okrągło (zachowuje jednak umiar bo boję się że mi się znudzą...xD)
ale jeżeli miałabym wybrać jedną z nich to wolę Gusła.... mają taki niesamowity klimat.... i strasznie fajne teksty.Bardzo podoba mi się ta słowacko-mickiewiczowska-(i wiele wiele innych) mieszanka. chylę czoła.

[puella]

Według mnie tych płyt nawet nie można porównywać, opowiadają o zupełnie innych światach, nie mają ze sobą nic wspólnego...
Ale zgadzam się z HardChief`em, że "Astrolog" z PW jest lepszy niż tan z "Guseł".

Jestem pełna podziwu dla ich pracy. Tym bardziej, że nie "grają" wielkich artystów...W moim odczuciu ich muzyka płynie prosto z serca.

[Adam]

Ale zgadzam się z HardChief`em, że "Astrolog" z PW jest lepszy niż tan z "Guseł".

Mi natomiast do gustu przypadł bardziej ten z "Guseł"

[Freya]

Pisze tu, chociaż nie ma to zwiazku jako takiego z tematem. To nie chcialam tworzyć osobnego, to nie jest żadna dyskusja.
Bo.. Gusła słuchane w nocy kiedy juz wszyscy spią, jest ciemno za oknem i zupełnie cicho, sa dla mnie jedna z piekniejszych rzeczy jakie mam okazję doświadczać.
i po tej godzinie słuchania, już wcale nie chce się spać, tylko człowiek gapi sie w ciemnosc coraz szerzej otwierajac oczy.

[Adam]

Podpisuję się pod tym. Piękna sprawa, dopiero w nocy można poczuć ten klimat.

[Kukułka]

"Gusła" klimatycznie bronią się wszędzie:) słuchamy tej płyty w pracy walcząc z papierami na biurku i jest fantastycznie- czasem tylko jakiś audytor się wystraszy:)

[Szniippo]

Osobiście uważam, że Lao Che jest najbardziej oryginalnym i, co nie zawsze idzie z tym w parze, najlepszym zespołem w Polsce. Nikt nie ma takiej wyobraźni, jak oni. Kojarzą mi się trochę z zespołami progresywnymi lat 60-70tych typu Yes, King Crimson, czy nawet Pink Floyd. Są niepowtarzalni. Ich muzyka jest trudna i tylko ludzie o dobrym uchu moga zrozumieć ich muzykę.
Co do płyty, która lepsza... obie sa genialne. Róznią się jak cholera. I dlatego są genialne. Gusła tajemnicze, z mnóstwem smaczków, ogromną paletą dźwiękowych barw, i z kosmiczną liczbą interpretacji. Powstanie zaś jest bardziej czadowe i bardziej... że tak powiem jednolite. Nie dziwota, przecie to koncept. Ale jest też wiele muzycznych smaczków. Np powtarzające się motywy. Barykada - Kanały. Zrzuty - Przebicie do Śródmiescia. I tak dalej. Ustawiam te płyty na szczycie polskich dokonań pierwszego dziesięciolecia XXI wieku.